PO DWUDZIESTU LATACH

2014/03/25 @ 9:51 (Patologie)

Dzisiaj mija dwadzieścia lat od dnia obrony mojego doktoratu w Uniwersytecie Gdańskim. Napisałem wtedy pracę o żywiołach w twórczości Adama Mickiewicza, Promotorem był prof. M. Łojek, a recenzentami w przewodzie – prof. J. Bachórz i prof. M. Inglot. Z kolei publikację pracy w formie książki recenzował i rekomendował do druku prof. Jan Błoński, podkreślając jej wartość dla studiów nad największym polskim pisarzem i dla nowoczesnej krytyki tematycznej. Co najmniej od dziesięciu lat powinienem być profesorem, po pozytywnie zaliczonym kolokwium habilitacyjnym w Uniwersytecie Opolskim, ale intrygi, które rozpętał wokół mnie prof. W. Tomasik, bydgoski interpretator „pisarskich” tworów socrealizmu i motywów kolejowych w literaturze, stały się podłożem plotek, bzdur i pomówień, a nade wszystko negatywnych ocen wielu osób. Dla zobrazowania tego, co wyczyniał ten ktoś nade mną w bydgoskiej uczelni, w Polsce i za granicą, a także jako protest przeciwko pozostawaniu przez niego w Komisji do Spraw Dobrych Praktyk Akademickich przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego publikuję jego kuriozalny list, w którym zarzucał mi defraudację pieniędzy na wyjazd do USA, niszczył moje kontakty zagraniczne, zniesławiał mnie jako naukowca i przyznawał się do wywierania wpływu na recenzentkę Centralnej Komisji w trakcie trwania przewodu habilitacyjnego. Niebawem zacznę ujawniać inne fakty związane z „pracą” tego kogoś w uczelni, na razie pokazuję tylko do czego był zdolny i jak – wykorzystując ówcześnie sprawowaną funkcję Prorektora – zakulisowo mnie niszczył. Dla zrozumienia kontekstu sprawy zamieszczam też moje pismo do ówczesnego Rektora i potwierdzenie z USA, że byłem w 2002 roku gościem The State University of New York at Buffalo. Paradoksalnie jestem wdzięczny Tomasikowi, bo gdyby nie zwalczał mnie tak zaciekle i nie generował tylu zagrożeń, nigdy nie zmobilizowałbym się do tak potężnych przedsięwzięć naukowych, jak opis kosmogonii poetyckiej Juliusza Słowackiego czy gigantomachii romantycznej Zygmunta Krasińskiego. Pisana teraz kolejna praca, o twórczości Cypriana Norwida, choć narasta w poczuciu uwolnienia od ataków i pomówień, też ma w sobie coś z wcześniejszej mojej mobilizacji.

List  Tomasika do prof. Adama Marcinkowskiego – rektora Akademii Bydgoskiej z 30 września 2004 roku, tuż przed moim kolokwium habilitacyjnym w Uniwersytecie Opolskim.

A oto moje ówczesne pismo do Rektora Adama Marcinkowskiego – myślę, że zarówno powyższy donos, jak ten tekst  są przyczynkiem do analizy stanu polskiej humanistyki.

Potwierdzenie z uniwersytetu w Buffalo, że zostałem tam zaproszony w randze Visiting Assistant Professor, co jest przedmiotem kpin i zaprzeczeń W. Tomasika.