Strzyżyk zwyczajny, foto Cezary Korkosz
Strzyżyk zwyczajny (Troglodytes troglodytes) należy do najmniejszych ptaków świata, a jego łacińska nazwa nawiązuje do mieszkańca jaskiń. Rzeczywiście ptak ten ma skłonność do budowania gniazd w ukrytych miejscach i jest prawdziwym wojownikiem, potrafiącym przegonić znacznie większego przeciwnika. Wielokrotnie zaobserwowano jak zadziera krótki ogonek i wydaje powtarzalne, terkotliwe odgłosy, skacząc to w jedną, to w drugą stronę. Ornitolodzy zauważyli też, że jest samotnikiem, a łączy się w grupy tylko zimą i potrafi wtedy „przytulać” się do innych osobników. Zjada znacznie więcej owadów, niż sam waży, a znajduje je nawet zimą, pod strzechami budynków gospodarskich i domów. To mieszkaniec gęstych krzewów, przez które przeciska się z cyrkową zręcznością, nie przystając ani na chwilę i ptaszek bardzo rodzinny, bo młode z pierwszego lęgu pomagają wykarmić pisklęta z drugiego rzutu. Natkniemy się na niego w prawie całej Europie, na Bliskim Wschodzie, w środkowej i wschodniej Azji, a także w północnej Afryce. To ptak częściowo migrujący, ale zatrzymujący się dłużej w miejscach, gdzie ma dostatecznie dużo pożywienia. Wyróżnia się dwadzieścia dziewięć podgatunków, różniących się zwykle kolorem upierzenia, a jako osobne gatunki traktuje się strzyżyka amerykańskiego (Troglodytes hiemalis) i strzyżyka kordylierskiego (Troglodytes pacificus). Tego ostatniego miałem okazję podglądać w kolumbijskim mieście Manizales, gdzie buszował pośród gęstej zieleni, porastającej skarpy przy wielkiej dolinie. W Polsce jest to liczny ptak lęgowy, którego szacunkowa ilość przekroczyła milion par. Mniejszy od niego jest tylko mysikrólik i zniczek, a wielkość ornitolodzy zwykle określają jako dwie trzecie wróbla. Strzyżyki zwykle grzbiet mają rdzawo-brązowy, z ciemnobrązowymi prążkami na górze, a spód jaśniejszy, również prążkowany. Nad okiem wąska kremowa brew i nogi w podobnej barwie, dość długie i silne. Przesadnie wydłużony, ostry i cienki, brązowy dziób, lekko zakrzywiony do dołu jest jaśniejszy u nasady. Sylwetka strzyżyka, poprzez częste stroszenie piórek, zdaje się krępa, z krótkimi i zaokrąglonymi skrzydłami oraz krótkim, najczęściej zadartym ogonem.
DZIENNIK ORNITOLOGA 
Skomentuj