MAJ

2021/05/22 @ 20:21 (Natura, Rośliny, Świat)

Aura majowa ma swoje prawa, zdumiewa gwałtownością przemian widocznych na niebie, nieustającej pogodowej metamorfozy. W ciągu jednego dnia świeci jaskrawe słońce i kopuła świata jest błękitna, a już po godzinie wszystko się zmienia, nie wiadomo skąd napływają granatowe chmury i zaczyna zacinać rzęsisty deszcz. W spokojnej przestrzeni pojawia się porywisty wiatr, ptaki kryją się gdzie się da, a zgięci w pół ludzie przemykają ulicami jakby uciekali przed jakimiś wyimaginowanymi wrogami. Wskazówki zegara biegną do przodu i znowu pojawia się słońce, cichnie wiatr, burza oddala się i stopniowo znikają płaty ciemnych chmur. Pojawiają się jaskrawo oświetlone cumulusy, a księżyc zawisa między nimi jak przypomnienie, że istniejemy na ruchomej planecie. To jest też czas kwitnienia drzew i krzewów, rozchodzenia się w powietrzu zapachu forsycji, czarnego bzu i eksplodujących pastelowymi barwami lilaków. To właśnie one powodują, że nasz chłodny świat w maju staje się magiczną krainą, w której mogłyby pojawić się elfy, jednorożce i gryfy. Lilaki, mylnie nazywane bzami należą do rodziny oliwkowatych, liczącej kilkadziesiąt gatunków. Najczęściej u nas występujący krzew tego typu to Syringa vulgaris, sadzony przy płotach ogrodów i na cmentarzach, w parkach i na skwerach miejskich. Także w moim otoczeniu, przy domu otoczonym ogrodami, wiele jest lilaków. Lubię wieczorem wychodzić na taras i kontemplować je w perspektywie stale zmieniającego się majowego nieba. Umysł wtedy odpoczywa i szybko przenosi się ku egzotycznym krainom, których tyle dane mi było w życiu oglądać. Z wielką mocą czuję już, że moja droga ostro skręciła, zatoczyła łuk i zmierza ku miejscu zamknięciu wielkiego okręgu. Ale ten zapach i kolor każą zapomnieć o przemijalności wszystkich i wszystkiego i przydają istnieniu nieco magii. Są jak barwna, aromatyczna muzyka…