Z łopianami ((Arctium lappa) zapoznajemy się przede wszystkim w dzieciństwie, gdy biegamy po zaroślach i kolczaste kulki przyczepiają się do ubrania. Jest to roślina charakterystyczna dla wszelkich nieużytków, pól i łąk i to na kilku kontynentach, równie ekspansywna w Himalajach, jak i w Europie, na Kaukazie i na wyspach Indonezji, a także w Ameryce Północnej, gdzie została zawleczona. Jako surowiec zielarski wykorzystuje się przede wszystkim mięsisty korzeń, którego sok ma właściwości antygrzybiczne i antybakteryjne. Łopiany, inaczej nazywane łopuchami, głowaczami, kostropieniami, topieniami lub dziadami, to ozdoba przydrożnych rowów i brzegów zbiorników wodnych, może stać się też sporym kłopotem, bo rozrasta się ekspansywnie, tworząc prawdziwe chaszcze.
DZIENNIK ORNITOLOGA 
Skomentuj