Na stronie emisyjnej przedstawione zostało godło narodowe Peru. Opisałem je przy okazji prezentacji dziesięciu soli, z wizerunkiem łodzi na jeziorze Titicaca. Pod nim znajduje się inkaska figurka przedstawiająca bojownika albo jednego z inkaskich bożków. Banknot pokryty jest licznymi symbolami, zaczerpniętymi ze sztuki Indian zamieszkujących ten kraj. Po lewej stronie, znajduje się wąski szlak, złożony z bardzo drobnych ornamentów indiańskich, utrudniający podrobienie banknotu. Na pasie bieli umieszczono znak wodny – odwrócenie głównego motywu strony, to znaczy, podobizny Tupaca Amaru II. Wojownik o takim samym imieniu, oznaczany rzymska jedynką, został w 1571 roku obwołany królem małej dzielnicy Vilcapampa. Wcześniej był towarzyszem zabaw Wybranych Kobiet – nie miał zatem czasu zdobyć należnego wykształcenia, nie przyuczono go też do zawodu żołnierza. I to właśnie jemu przyszło zmierzyć się z zachłannym na bogactwa konkwistadorem Donem Francisco de Toledo, który pragnął zemsty za zamordowanie swojego ambasadora i męczeńską śmierć augustianina – ojca Diego. Krótka wojna zakończyła się tragiczną klęską Indian. Hiszpanie posługiwali się już językiem keczua, mieli armaty i muszkiety, których odgłosów panicznie bali się krajowcy. Tupaca Amaru pojmano i przewieziono do Cuzco, gdzie przybył też wicekról de Toledo. Tam bestialsko rozszarpano żonę wodza, a jemu samemu ścięto głowę i zatknięto na pal, na wielkim placu. Wkrótce w strasznych męczarniach zginęli także synowie Tupaca Amaru, ostatniego Inki, w którego żyłach płynęła krew prawdziwych władców. Życie, przedstawionego na banknocie peruwiańskim, Tupaca Amaru II było nie mniej tragiczne: Jose Gabriel Condorcanqui (1740 – 1781) był szlachcicem inkaskim – potomkiem Tupaca Amaru I. I to właśnie on zorganizował w 1780 roku wielkie antyhiszpańskie powstanie ludowe Indian i Kreoli, a rewolta objęła także tereny dzisiejszego Ekwadoru i Boliwii. Ten zryw wymierzony był początkowo przeciwko rygorom życia, narzuconym Indianom (przymusowa praca w kopalniach i ogromne podatki), ale z czasem przerodził się w powstanie narodowe, nawiązujące do etosu walki narodowowyzwoleńczej i tradycji kulturowych Inków. Niestety walki zostały krwawo stłumione, żona i synowie Tupaca Amaru II zostali straceni, a on sam rozerwany końmi. Na stronie banknotu, z przedstawieniem bohatera narodowego Peru, znalazł się także pas złożony z klasycznych wzorów peruwiańskich, pojawiających się na kocach, ponczach, ceramice i przedmiotach codziennego użytku. Po stronie drugiej biletu płatniczego widzimy panoramę Kordyliery Zachodniej z najwyższym szczytem Huascaran (6768 m. n.p.m.) oraz namioty ekspedycji wysokogórskiej i przygotowujących się do wspinaczki alpinistów. Odnajdziemy tutaj także powiększenie jednego z motywów ozdobnych, a po prawej stronie, pod znakiem wodnym, przedstawienie typowego naczynia inkaskiego – arybali – z charakterystycznymi geometrycznymi motywami. Po stronie lewej, pod stylizowanym orłem i nominałem, na zielono-żółtym pasie, szerokości trzech centymetrów, umieszczono rysunek przedstawiający delfina, pochodzący z owianego legendą płaskowyżu Nazca. Ta strona banknotu jest zielono-brązowa, z nieznacznymi akcentami sieny. Cały bilet pokryty został drobnymi, wielokolorowymi kreskami, cieńszymi od włosa, które na pierwszy rzut oka zdają się błędami drukarskimi albo zabrudzeniami na papierze, tymczasem doskonale zabezpieczają banknot przed fałszerstwem.
DZIENNIK ORNITOLOGA 
Skomentuj